Van yoga doen wordt gezegd dat het je jong houdt, dat is denk ik ook zo. Maar niets houdt je zo jong en vrolijk als kinderyoga geven :-).

Kinderen zijn open, ontvankelijk en ook hun lichamen zijn wat buigzamer, ze zijn soms wat onbevreesder (soms ook niet) waardoor de houdingen voor hun vooral als spel en uitdaging aanvoelen (zoals je het ook zou moeten benaderen denk ik) en niet als een opgave. Al zuchten ze wel eens na drie keer de zonnegroet achter elkaar.

Wanneer ik een oefening met ze doe waarvan ik weet dat het een bepaald effect kan hebben ben ik toch nog wel eens verbaasd over dat ik van de kinderen terug krijg dat het inderdaad precies dat effect heeft. Ze geven antwoorden ‘uit het boekje’ wat altijd weer een bevestiging voor mij is dat yoga werkt, zonder dat je erin hoeft te geloven.

Wat kinderen door yoga te doen kunnen leren is in contact blijven met hun verwondering, blijdschap en enthousiasme wat elk kind van nature bezit. Ze leren hun eigen kwaliteiten herkennen en leren hun grenzen aangeven. Het is niet zozeer dat ik ze iets nieuws leer (zoals op school; de leraar draagt kennis over), we leren van elkaar en ze leren vertrouwen op dat wat diep in hun van binnen zit. Ze leren kind te blijven, zonder kinderachtig te worden.

Sinds 4 jaar geef ik wekelijkse lessen op de Leonardo da Vinci school in Amsterdam West en sinds een jaar ook op de Meidoorn in Amsterdam West.